Bali, ongeluk, ziekenhuis

Heeeee!!

Apa kabar (Hoe gaat het)? Het is alweer een tijdje terug dat ik wat heb gepost, ik ben vandaag aangekomen op Lombok waar het prachtig is weer een stuk rust (kreeg vandaag ook al uit het niets de de opmerking ‘no bomb in Lombok, no worries!’.
Ik dacht heel even, no bomb??? Ik zou jullie een hollands poepie laten ruiken, maar zo’n opmerking is in deze omstandigheden niet zo heel slim met de bomaanslagen.

Voordat ik al mijn wilde ;)belevenissen met jullie ga delen, kregen we van de week dus het shockende nieuws over de bomaanslagen in Jakarta (dat is jullie in NE vast ook niet ontgaan). Gelukkig zaten we toen in Sanur (Bali), dus hebben we er geen last van gehad.
Toch komen we er nog vlak voordat we weggaan, aangezien we vanuit Jakarta terug vliegen en vliegen we ook via Jakarta naar Sumatra. Maar dat duurt nog even.

Echter merken we nu wel dat er overal strenge security is (en terecht).
Zo gingen we die avond uit, wat achteraf gezien niet het slimste is om te doen aangezien er eerder ook een bomaanslag was in een club in Kuta waar we die avond uit gingen. We dachten al wat staan er verdacht veel politiemannen met kannonnen van geweren, maar later begrepen we het.
We merken dat een grote klap is geweest bij de bevolking, zo hoorden we van onze tourguide dat hij in 2007 in dezelfde straat stond bij de bomaanslag in Kuta en dat hij er nu nog steeds last van heeft (eerder wekenlang niet kunnen slapen en eten). De beelden die hij toen heeft gezien, lichamen op straat zonder hoofden, mensen die schreeuwden en renden zonder lichaamsdelen. Hij had er weken niet van kunnen eten. Men is ook erg bang dat het land hier ook onder gaat lijden qua tourisme. Gelukkig vermaken wij ons nog prima en geven we genoeg fooi en spenderen we voldoende, een kleine bijdrage aan de samenleving zien we zo;)!

Maar terug naar BALI!!! Hier hebben we in total 1.5 week doorgebracht, netjes volgens de planning :). Hier zijn we in Sanur gebleven, plaatsje waar ik eerder ook heb gezeten lekker rustig, toeristischer dan dat we gewend waren maar nog steeds top!

Zoals ik jullie al eerder had verteld hebben we een dagtour gedaan vlak nadat we waren aangekomen. Na veel afdingen natuurlijk (hoort er bij, helaas je voelt je altijd belazerd omdat je in verhouding tot de locals abnormaal teveel betaald, maar ook wel weer prima omdat je weet dat je redelijk wat hebt afgedingd).
We waren een half uur te laat, ontbijt duurde ietwat langer dan verwacht, maar achwat we hadden een prive chauf en die vond alles wel prima en tenslotte zitten we in Indo waar alles wat trager verloopt.
We begonnen de dag bij de Royal Temple, wat erg mooi was, kregen overal uitleg bij. Zo kwam het hele dorp hier eens in de zoveel maanden bij elkaar en gaat men ver van te voren de klokken laten luiden (klinkt heel christelijk echter hier zijn het dus grote houten blokken van #%$^ kilo).
Daarna gingen we door naar het verre noorden (hier ongeveer 2 uur rijden, klein eiland in verhouding tot Java). Waar we naar de waterval gingen, Lijn is hier nog in gaan zwemmen, mijn bikini lag nog in de auto, ijs en ijs koud achteraf maar beter. De chauf/guide moest hierom erg lachen en genoot volgens mij vollop van Lijn in haar bikini.
Vervolgens het monkeyforest gezien waar onwijs veel apen aan de zijkant van de weg/bomen/struiken/bossen zitten. Ze komen naar je toe en zijn kei schattig, totdat je in hun ogen iets te aanvallend bent en ze hun tanden laten zien.
Vervolgens naar een tempel geweest, dat is gelegen aan een meer weer mooi vooral omdat het aan een meer lag en je een onwijs mooi uitzicht had op de bergen.
Er zijn in Bali overigens enorm veel rijstvelden dus daar zijn we ook nog gestopt, eigenlijk was het de bedoeling om daar te gaan eten maar dat was te duur dus later de chauf/guide ook nog getrakteerd op een lunch in een ander restaurant (welgeteld 2.80 voor 3 personen heerlijk hier!).

Daarna als een speer doorgereden naar Tannahlot Temple waar we de zonsondergang hebben bekeken, dit was wel het toppunt van de dag. Ik weet niet wat we de laatste tijd hebben met zonsopkomsten en ondergangen, maar het is een plaatje. Ik denk dat we met al onze foto’s wel een gids kunnen maken voor een reisbureau abnormale mooie kiekjes.
Al snel was het 7 uur (ik kon de verleiding niet weerstaan van een surfshop en had nog snel 2 shirtjes gekocht) en gingen we terug naar het hostel. Die avond met Lijn een filmpje gekeken in ons te luxe voor backpackers zijnde kamer en hebben we thuis de Mac eten laten bezorgen, dat kan hier zelfs.

Die dag erop was dus de ceromonie. Een hele shock om het te zien, we waren te laat om de lichamen te zien worden gecremeerd, voor mij gelukkig. Ik had er niet aan moeten denken om dat te zien. Wel veel zang en veel offerings, zo was er een podium met alle mandjes (die hier dagelijks op de stoep liggen voor winkels, huizen noem het maar op die 4 keer per dag worden ververst voor hun geloof) met daarin fruit, bloemen, hier en daar geld. Bovenop lag er een gebraden duif, nog redelijk intact dus je kon de vormen nog gewoon zien zitten.
Na onze ogen te hebben uitgekeken weer richting Bali Hyat gegaan om daar te chillen. Later op de dag duiken afgesproken voor de dag erop naar Talemben.
Heel vroeg naar bed gegaan (7uur), want Lijn en ik voelden ons hondsberoerd door het slaaptekort en omslag van het weer en het reizen.

De dag erop ging om 6 uur mijn wekker aangezien ik om 7 uur op werd gehaald. De plaats waar ik ging duiken zit meer in het Noord-Oosten dus was 2 uur rijden waarbij we ook langs de grootste berg op reden, onwijs mooi uitzicht dus. Hierbij de groep leren kennen, onwijs leuke duikinstructeur dus was top!
Eenmaal aangekomen en een drankje gedaan en een kleine frish-up aangezien het voor mij alweer een jaar terug was in de Dominicaanse Republiek met het duiken.
Het fijne was dat we dit keer er lopend in gingen en dus niet eerst een half uur ziekzijn op de boot hoefden te zitten waarna je redelijk snel het water in naar beneden zakt. Tevens goed voor mijn oren, ondanks het masker dat ik heb voor mijn oren wat overigens vrolijke gezichten opwekte bij andere duikers (mijn duikinstructeur noemde me miss DJ under the water).
De eerste duik ging redelijk ok met het zakken onwijs veel leuke visjes gezien en met mijn buddy rondgezwommen, de anderen volgend namelijk een cursus en moesten nog het een en ander afronden met de instructeur onder water.
De 2e duik was geweldig!!! Dat was bij het Liberty US wrack. Dat tussen 1941 en 1942 daar is gezonken door een aanval. Het voelde net alsof je 100 jaar terug leeft, je moet het een beetje voorstellen zoals je in de titanic alles via die onderwatercamera bekijkt in het begin van de film. Hier alleen met allemaal kleurrijke vissen, later wees mijn instructeur naar boven waar ik een knoei(zo’n 2.5 meter) van een vis zag:O oef. Ik heb dus mijn openwater en mag zo’n 18 meter diep duiken, echter was ik voordat ik er erg in had 30 meter onder water. Ongelovelijk!

Die dag ook een duitse jongen ontmoet, zat in mijn duikgroepje, waarmee we die avond nog zijn wezen uiteten en ook nog mee zijn gaan stappen in Kuta. Kuta is overigens te vergelijken met Spanje, heel erg blij dat we daar geen hostel hebben genomen. Verschrikkelijk touristisch overal barren, clubs en dergelijke. Leuk voor een avondje uit maar niet om er te zitten.
Oeh ja wat trouwens zo grappig was, we stapten met zn 3en in de taxi bij Yoman, geweldige naam alleen al. Ben zat voorin en draaide de volume knop flink open, hadden net de boxen achterin zijn taxi ontdekt. Bleek dat hij allemaal drum and base had, electro en house geweldig. Yoman, een hele rustige ingetogen man, vertelde ons dat hij het altijd aanzette op het moment dat hij klaar was met werken hahaha, dat was wel weer eens wat anders dan het Indo gepingel hier.
Oh ja, ze bieden je hier trouwens overal drugs aan. Erg onverwacht aangezien er hier de doodstraf op staat, waar mensen allemaal wel niet in staat voor zijn voor geld, als ze in armoede leven.
Maar ja de politie is hier toch zo corrupt als de pest, als je ze 5000 (komt neer op 0.35e) zijn ze al blij en laten ze je verder met rust. Hebben ze weer wat geld om sigaretten te kopen en eten te halen.

Uitgaan was top, we gingen naar Bountys wat een club is met verschillende zalen. Als je binnenkomt een bar, daarna een zaal met live muziek, daarna een zaal met schuimparty, als je dan naar buiten loopt dan zie je een groot houten schip waar de club dan zit. Echt top! Geweldige avond gehad, Lijn ouderwets loos gegaan.
De terugweg trouwens met de taxi door de MC drive gereden, geweldig decadent. Ben kreeg het op een gegeven moment in de bol en even later stond hij zelf in het hokje van de MC drive om de orders op te nemen haha.

De dag erop werden we beide niet al te vrolijk wakker door de benuttigde hoeveelheid alcohol van de avond ervoor, dus besloten we weer een dagje Bali Hyatt.

De dag erop (vrijdag) hebben we nog een tour gedaan, waarbij we werden verwend door 2 prive guides, Madi 5 en Madi 6 broers, voor een hele dag (08.30-07.00) voor 7 euro per persoon in een mini busje. Ik denk niet meer dat ik nog kan gaan wennen aan nederland, ik zit hier in optimale luxe!
Eerste stop was een goud- en zilverfabriek en natuurlijk kon ik het niet laten een nieuwe ring te kopen, is hier supergoedkoop Daarna naar een houtfabriek gegaan waar ze heel knap hele lelijke dingen maken. Maar toch leuk om te zien. Daarna naar Ubud, de culturele stad van Bali, waar vooral veel kunstwinkels zitten. Daar uurtje rondgewandeld, erg leuk en gemoedelijk sfeertje. Had ik het ook nog wel nachtje kunnen uithouden. Tour zette zich voort langs prachtige rijstvelden naar de Batur vulkaan, die paar jaar geleden nog is uitgebarsten. Vanuit viewpoint kon je dit erg goed zien, je ziet de krater en vanuit daar alleen maar zwarte vlakte, van waar het lava heeft gestroomd. Niet voor te stellen hoe daar dorpen zijn weggevaagd. Daarna stop gehad op tabak en koffieplantage, waar je kon zien hoe allerlei cacao- en koffiebonen groeien, en daarnaast ook nog allerlei soorten fruit en vanille. Mocht van alles proeven, lekker! Tot slot nog 2 tempels bezocht, de eerste met een heilige bron, waarbij het water uit een natuurlijke bron in een soort zwembad stroomt, waarin alle Hindu’s vervolgens met hun sarong gaan staan bidden. De andere tempel was vooral bekend vanwege de mooie uitvoering van de tempels, groot met allerlei kleuren.
De avond lekker gegeten, nog een Balinees dansoptreden gezien en vervolgens ons weer misdragen in Kuta, met een stel maffe Australiers. Drank vloeide dit keer rijkelijk. Lijn als klap op de vuurpeil aan het einde van de avond, begin ochtend, nog haar elastiekje ging verkopen aan verkopers aanstraat en daarna met straatverkopers dingen mee ging verkopen, echt hilarisch.

De dag erop weer met dezelfde guides en Ben en Lijn richting Dreamland gegaan om te gaan surfen, waarbij we eerst een stop hadden op turtle Island. Eerder werd er hier gejaagd op de schildpadden echter is dat nu verboden en word er eens in de zoveel tijd een schildpad door de overheid naar het eiland gebracht om ze daar te laten herstellen en ze daarna weer vrij te laten.
Hier gingen we naartoe met een boot met een glazen bak onderin zodat we alle visjes konden bekijken. Eenmaal aangekomen schildpadden gezien van 2 weken tot een paar jaar, jeetje wat zijn schildpadden zwaar!!! Ook de kleintjes.
Lijn nog op de foto geweest met een enorme slang, leguaan. En ik met een vleermuis. Leuke ervaring, maar ons toch iets te touristisch.

Vervolgens richting Dreamland gereden waar we zijn gaan surfen!!! Ben vond het iets te duur dus die ging met een klein boardje dobberen, waarbij Lijn en ik de zee inliepen(vet stoer!!! :P) met het board in onze armen. We hadden ervoor gekozen om geen surfles te nemen, veel te duur (75 euro voor 2 uur, gaat nergens over). Dus we besloten onze charmes maar in de strijd te gooien en een surfdude aan te spreken en om hulp te vragen. Voordat we de zee inliepen had ik al een surfdude aan de haak geslagen die ons ging helpen.
Oeh ja eerst op het strand Lijn in het kort uitgelegd hoe het ongeveer ging, volgens mij zag het er grappig uit ik liggend op mijn buik in het zand en opspringend er zaten binnen een paar minuten een stuk of 10 indos om ons heen om het spektakel te bekijken.
Veel hoge golven en erg moeilijk, maar toch keer op keer geprobeerd. Voordat ik het wist zat ik op een enorme golf en werd ik terug naar voren geduwd door de snelheid. Eenmaal in het strand beland met mijn kont (het zand zat werkelijk waar overal!) zag ik Lijn al naderen.
Voordat ik het wist BAMMM haar board vloog door de golf tegen mijn enkel aan en knak. Ik voelde niets meer en ben strompelend het water uitgekropen met behulp van Lijn waarbij een klein kindje mijn board meenam.
Lijn kwam al snel aan met ijs en ik besloot mijn board maar aan Ben te geven aangezien ik niet eens meer kon lopen en geen gevoel meer had. Ik strompelend met behulp van Ben bij de guide op het strand aangesloten die zich onder de handdoek hadden gekropen om niet bruin te worden.

Eenmaal strompelend naar boven gelopen, had Ben onderweg al aan een jongen gevraagd of ik achterop kon naar boven op zijn scooter. Super lief dus ik naar boven gereden. Daar aangekomen kon ik niets anders dan hinkelen en strompelen.

Thuis aangekomen heel snel gedoucht en wat gedronken bij het hotel van Ben. Daarna richting een top restaurant gegaan.
Hier begint het ik moest naar de wc wat de eerste keer prima ging, echter ging de 2e kon ik niets meer waar ik in tranen uitbarste van de pijn voor de wc. De bevolking is hier super, mensen spraken me al eerder aan of ik niet naar de dokter moest maar nee ik dacht komt goed gewoon even wat pijn.
Toen ik niets meer kon en zelfs niet kon lopen, besloot ik (kon er ook niet onderuit door de goede zorg en verplichting van Lijn) om naar het ziekenhuis te gaan.
De ober in het restaurant bood aan om mij weg te brengen, dus woppa eerst snel naar het hostel gereden om mijn Visa kaart te halen en verzekeringspas en toen snel door naar het ziekenhuis. Er zijn hier meerdere, dus uiteindelijk de keuze gemaakt voor een internationaal ziekenhuis, we hadden inmiddels wel genoeg met onze handen en voeten gepraat.

Daar aangekomen onze ogen uit gekeken. Nog nooit zoiets meegemaakt, ik werd uit de taxi geholpen, ze kwamen al meteen aan met een rolstoel en ik kon meteen door naar een kamer.
Alle gasten die binnen komen worden overigens ook gecontroleerd, zo werd bij Lijn haar temperatuur opgenomen en moest ze haar handen ontsmetten.
Voor ik het wist had ik een lamp voor mijn ogen, werd mijn hartslag gemeten (ook aan mijn grote teen) en was mijn temperatuur opgenomen.
Ik werd op een bed gelegd en toegedekt, voelde redelijk raar en heftig voor mijn voet. Nadat er eenmaal naar werd gekeken door een super lieve dokter kwam ze tot de conclusie dat in onder de X-ray moest gaan voor foto’s aangezien ze zo niet kon zien of het was gebroken. Ze kon er niet aanzitten het was zo groot als een ei.
Nadat ik met de rolstoel naar een andere kamer werd gereden werd ik op een super koude glazen plaat gelegd (de fotograaf moest worden gebeld en was met spoed gekomen), eenmaal bibberend en klappertandend van de kou, shock en pijn werd ik toegedekt met 3 dekens.

Toen de foto’s eenmaal klaar waren werd ik terug gebracht naar de andere kamer, waarbij de dokter mij een toelichting gaf.Ik had niets gebroken, gelukkig ook geen splinters en mijn enkelband was niet gescheurd.
Misschien wel verrekt, dat kon ze niet zien. Conclusie; zwaar gekneuse enkel. Wat een hel maar ook een opluchting, geloof me toen ik daar lag zag ik de vakantie al helemaalin duigen vallen. Ik met een gipsvoet strompelend in een rolstoel door Sumatra en Lombok en Gili wat een hel.

Na medicijnen een zalf tegen de verdikking en verbanden later weer met de taxi naar huis gegaan. Lijn mij uiteindelijk op de rug genomen naar onze kamer, ze was/is echt een schatje!! Ze helpt me overal waar het kan, ben haar niet dankbaar genoeg, heb het echt getroffen met mijn lieve reisbuddy.
Waar we snel onze backpacks in moesten pakken rond half 2 naar bed gegaan terwijl om 6 uur onze wekker weer ging, aangezien dezelfde guides ons op kwamen halen om richting het vliegveld te gaan (vanochtend).

Zij schrokken zich kapot toen ze mij aan zagen strompelen. Op het vliegveld aangekomen werd ik meteen in een rolstoel geplaatst en werd ik via rolstoel naar rolstoel dichterbij het vliegtuig gebracht. Dit gebeurde overigens allemaal onder begeleiding, wat een luxe. Ik voelde me erg bezwaard.

Eenmaal aangekomen in Lombok de taxi genomen en naar het hostel gereden, dat we hebben gekregen van de eigenaar Aussie! van het te luxe hostel in Bali (met woonkamer tv e.d.).
Daar aangekomen vroeg iedereen zich weer af wat er was gebeurd. Iedereen is hier heel nieuwsgierig en vriendelijk. Volgens mij denkt iedereen ook dat ik een of andere profsurfer ben, terwijl ik er werkelijk geen zak van kan. Maar goed gelukkig klinkt het iets beter dat het komt door het surfen dan door het vallen van een stoepje ofzo.

Vanmiddag een scooter gehuurd voor het hostel en wat rond gereden, er rijdt hier bijna niets. Heel rustig, geweldig rustig in verhouding tot Bali. Echt even tot rust komen, vooral ook voor mijn voet.

Daarna wat geslapen en na het opstaan, waarbij we overigens wakker werden gemaakt door ‘Leona Leona!!!’, zoon van de eigenaar genaamd Joe Black (ik al meteen JOHNYYY DEPPP!!!) die voor onze kamer stond met de vraag of we nu mee gingen om naar de zonsondergang te kijken op het strand waarbij hij ons zou verwennen met zijn muziek van de gitaar en stem. We sloegen dit af en besloten dit maar een andere keer te doen.

Daarna richting de plaatselijke supermarkt gegaan, met een enorme lolbui. Lijn en ik hebben nog nooit op een scooter gereden en keer op keer is het een lol. Zo drukken we telkens op het verkeerde knopje om het knipperlicht uit te doen en drukken we op de toeter (heel leuk gezicht). Lijn heeft een roze, wat er geweldig uit ziet. Zo kwamen we toeterend aan en keek iedereen ons aan met een blik wat een stelletje lekkere debielen. Haha heerlijk!
Nee mijn oude cita die ik een paar jaar terug gebruikte rijdt toch heel anders!

En hier zit ik dan nu in een internet cafe waar ik eerst 7 minuten moest wachten op verbinding en zijn we de foto’s tot dusver aan het branden. Die komen er ook snel aan, Lijn heeft ook een foto genomen in het ziekenhuis waar je mij ziet in de rolstoel met de X-ray foto’s dus die komen er ook aan!

Lombok(Singgini waar we nu zitten) bevalt tot dusver enorm goed en genieten beide vollop. Overdag is het hier erg rustig en weer lekker ouderwets met de locals in de avond komt er leven in de brouwerij, zo zit ik hier nu al 3 kwartier te typen met livemuziek.

Met mijn voet ging het na het slapen al een stuk beter. Stukje bij stukje hoop ik zo snel mogelijk te herstellen, geloof me het is vrij moeilijk om hier stil te zitten en afhankelijk te zijn.

Morgen weer een dag waarbij we geen flauw benul hebben wat we gaan doen, we laten het op ons afkomen.
Over half weekje willen we naar Gili Trawagan, schijnt een waar paradijsje te zijn, ook leuke feestjes enzo. Daarna naar Gili Meno ook, soort bounty Robinson Crusoe eiland, en daarna misschien een tour naar de Komodo eilanden. We zien het wel. Plan voor hier is iig gewoon heerlijk relaxen en over het eiland touren om van natuur te genieten, iets anders is er op Lombok niet te doen.

Het volgende berichtje probeer ik iets sneller te posten voordat het weer zo’n lang bericht plaats en jullie niet aan het einde toekomen door deadlines, drukte, slaapverwekkende verhalen of iets dergelijks;)!

Liefs Leonie

P.s. Bedankt voor alle berichtjes, super leuk!!! Ik had niet verwacht dat zovelen het zouden lezen.
psps. foto's komen er dus weer heel snel aan, zijn ze nu op cd aan het branden.