Bromo, Iljan plateau en Bali

Heee allemaal,

Korte tijd sinds mijn vorige post, maar in de tussentijd ontzettend veel gezien, gedaan en meegemaakt, dus weer tijd voor een nieuw berichtje voordat ik alles vergeet.

Ik schrijf deze blog vanuit het hostel waar we nu zitten, omgeven door af en toe schreeuwende Engelse en Australische sportfanaten, we zitten in zo’n sportsbar die bij het hotel hoort. Wel grappige lui op zich, maar zelf we zitten nu toch de hele dag aan het strand. Mooi detail is wel dat we in dit hotel een goedkope kamer hadden geboekt, voor 6.5 euro per nacht, maar dat er iets is ‘ misgegaan’, want we zitten in de deluxe room, met een eigen woonkamer, 2dikke tv met dvdspeler, eigen bar, kookgelegenheid (alsof we dat gebruiken..), koelkast, een masterbedroom met drie 2persoonsbedden, een badkamer met warm water – dat vinden wij heeeel luxe – en een bad. Wij klagen niet, laat ons maar backpacken ;)

Enige nadeel is dat er geen zwembad is, maar ook dat is mooi opgelost. Hier zo’n 10 minuten lopen vandaan ligt het luxe resort – Bali Hyatt. Privestrand met ligstoelen met dikke kussens, prachtige tuinen, 2 geweldige zwembaden met watervallen, poolbar en weet ik nog meer wat voor onzin. We hadden direct al besloten daar maar ns gebruik van te maken, aangezien ik daar 4 jaar terug met papa en mama en Daan heb gezeten en weet dat daar geen controle is met bandjes ofzo. Dus met een pokerface lopen we daar elke dag naar binnen, fixen een badlaken van het Hyatt zodat het niet zo opvalt, en liggen dan lekker de hele dag gratis heeel luxe van onze backpackreis te genieten. Mooi!

De dagen voor Bali daarentegen waren niet zo luxe.
Woensdag na het geplaatste berichtje nog een voetmassage gehad. Waar we later in het internetcafe vrienden hebben gemaakt met een hollandse jongen. Daarna nog een drankje mee gedaan in de hoerenkroeg (zie verhaal hiervoor) waarna we nog wat hebben gedronken in ons hostel aan het zwembad en lijn het zwembad maar ging gebruiken als douche (haren wassen) de douche is hier namelijk niet veel kouder.
Donderdagochtend vroeg verlieten we – na een ontbijt waarbij ik pasta met pesto wegwerkt..! – ons leuke hostel in Yogya, in een vrij krap busje, waar we zo’n 12 uur in zouden doorbrengen.
Nog een foute tussentijdse noodstop gemaakt, special voor mij, aangezien ik met hoge nood naar de wc moest. De chauffeur en inhoud busje heeft moeten lachen om de show, ik rennend met een wc-rol (ze hebben hier geen wc-papier op de wc) richting de indo plee.

Eindbestemming van die dag was Probolinggo, het dorpje dat aan de voet van de Bromo vulkaan ligt. Op weg daar naartoe erg veel van het land gezien, armoede, mensen die ploeteren in rijstvelden, chaotische en smerige dorpjes, maar ook prachtige uitzichten. Dat is het voordeel van met een minibusje dwars het land doortrekken. In het busje ook andere backpackers leren kennen, hele leuke mensen, vooral stelletje; waarbij het meisje uit Finland kwam en de jongen uit Belgie en 2 duitsers die belachelijk goed nederlands spraken.
Iedereen wisselt ervaringen met elkaar uit en dat geeft een superchill sfeertje, samen lunchen enzo. Na een uitputtende reis, waarbij we na 12 uur rijden ook nog eens anderhalf uur in een nog veel krapper busje 1,5 uur naar het vulkaandorpje werden vervoerd, kwamen we dan uiteindelijk boven op de berg bij ons hotel aan. Eerste wat ons opviel was de kou, van 30 graden overdag gingen we ineens naar 5 graden, terwijl ik slechts 1 vestje mee heb. Gelijk maar van een straatverkoper een sjaal gekocht en later in het hotel nog een hele vieze lelijke veel te grote jas gehuurd, waar ik ontzettend gelukkig mee ben geweest ;) Na even wat gegeten te hebben, zoals gewoonlijk pasta. Maar snel gaan slapen (onder vieze dekens; lang leve mijn lakenzak).
Pap en mam echt super bedankt voor de backpack veel gesjouw gehad en na het verstellen zit hij helemaal top, voel haast geen gewicht. Ik zie de mogelijkheid voor veel shoppen in bali!

De volgende dag stonden we om 4 uur smorgens op; om half 5 stonden er namelijk 2 paarden trappelend op ons te wachten om naar de Bromo te rijden. Ik had het geluk om op de heenweg op een top paard te mogen.
Na een uur door het duister gereden te hebben – je zag alleen maar mist, wat sterren, en de mensen vlakbij je, het enige geluid kwam van het briesen van de paarden – kwamen we aan bij de voet van de vulkaan, net op het moment dat het beetje licht begon te worden. Alleen het afsteigen van het paard ging iets minder soepel de beugelriem brak af, waarschijnlijk is het leer hier niet gemaakt voor Europeanen. Maar we beloofden de begeleider ervoor te betalen voelde me echt vervelend, ze hebben hier al zo weinig geld.
Daar aangekomen merkte je gelijk dat de vulkaan nog actief was; veel rook en ademen was erg lasting, zie ook wel gevoel van stikken.
Door de sjaal ademend uiteindelijk behoorlijk hoestend de 250 treden opgelopen, totdat ik boven aan de vulkaan stond. Je staat echt bovenop de krater, zo ontzettend vet. Je ziet gewoon het gat in de vulkaan, waar rook uitkomt, en de banen waarin de lava bij uitbarsting heeft gelopen. Wel uitkijken waar je loopt, want 1 misstap en je ligt zo in het binnenste van de aarde. Eenmaal boven besloten we een eind over de kraterrand te lopen en na een klein klimmetje stonden we – op het moment van zonsopgang stonden we over alle andere Bergen uit te kijken. Onbeschrijfelijk mooi, echt fantastisch. Na de daling weer ter paard – dit keer betere dus zelfs in draf en galop – teruggereden.

Tijdens de terugreis ben ik op het paard van Lijn gegaan aangezien ze die maar eng vond. Zij helemaal blij op mijn oude paardje en ik zat daar dan op een paard dat het leuk vond om te bokken. Bij elke bok lag ik in een scheur, de eigenaars waren blij aangezien ze waarschijnlijk dachten weer zo’n goedgevulde Hollander die er zo afvalt.
Na enig gebok aan te komen bij een lange weg, ik geruild met Lijn om knoerd hard te gaan galloperen ophet paardje waar ik de heenreis op zat. Echt geweldig geen idée hoe ze hier rijden alleen maar met geluiden dus ik zat daar TSJAAKKAAAA, JAAAHAAAA en woem daar ging ik. Sjezend langs de indo’s die er hier uitzien als arabieren op hun pony’s met tekens van die tikkende takken op de kont van de arme dieren door het stof over de vlakte zonder te zien waar ik naartoe reed.
De voorbijgangers lagen in een scheur toen ik voorbij kwam, zij hun dieren aansporen en ik woemmmmm laten we het maar zeggen haha de vliegende Hollander;)!
Een geweldige ervaring voor een paardenliefhebber als ik.

Bij terugkomst na het ontbijt reden we door richting Iljen.

Deze rit zou zo’n 5 uur moeten duren – inmiddels zijn we erachter dat vijf uur Indonesische tijd eigenlijk 9 uur betekent. Na een of andere weg door de rimboe te zijn gereden, wel echt supermooi om te zien, net alsof je door aangelegde bushbush in Burgers Zoo rijdt, kwamen we dan uiteindelijk aan bij het dorpje vlakbij het Iljen plateau. Ook hier weer vreselijk koud, maar helaas geen jassen te leen; dan maar met dekens. Na snelle maaltijd al om 9 uur gaan slapen, want volgende dag ging om half 4 de wekker om weer op tijd op de krater te zijn. Tocht was zwaarder dan Bromo, 3,5 kilometer moesten we vrij steil bergop lopen, om bovenop te komen. Maar ongelofelijk, wat was het dit waard. Van bovenaf heb je een uitzicht over de weide omgeving; een stad maar ook een aantal bergen, en het belangrijkste; het zwavelmeer. Het ‘ water’ in dit meer is echt heldergroen, prachtig om te zien. Meest indrukwekkende daarnaast is misschien nog wel dat op dit plateau zo’n 200 mannen werken die zwavel uit het meer halen en dit helemaal naar beneden vervoeren, op hun schouders!! Ze dragen manden en leggen daar brokken zwavel in, gemiddeld is het gewicht dat ze dragen 100 kilo, en ze lopen heel erg snel- soms alleen maar op slippers of blote voeten over de rotsen! Per lading (2 x per dag) krijgen ze zo’n 3 euro, wat je je echt niet kunt voorstellen. Het zijn overigens wel echt brutale aapjes, ze vragen je constant om koekjes, snoepjes en geld. In totaal wel 20 cent uitgedeeld, ze waren erg gelukkig. ;) Daarna weer afgedaald, nog zwaarder, ik ben 2 keer op mijn kont gevallen, is Lijn gelukkig bespaard.

Met zn allen bezweet in de bus, voor de rit door naar de ferry die ons naar Bali zou brengen. Op wonderbaarlijke wijze waren we hiervoor op tijd, maar gelukkig deed de boot er 3 keer zo lang over als zou moeten. Leuk detail; we mochten tijdens de tocht in de stuurhut bij de kapitein kijken :). Ik dacht namelijk oo we kunnen ook aan dek staan, dus wij het trappetje op, kwamen we in het stuurshok uit.
De indo’s helemaal lachen en hadden de tijd van hun leven, daarna gingen we naar buiten hoe we zagen hoe de bemanning viste tijdens hun werk. Zo hebben ze hier een lege rol tape met draad met daaraan wat haakjes, gooien ze erin en af en toe vangen ze wat. Ik was de gelukkige met Lijn om dit spektakel ook te mogen aanschouwen.
Op de een of andere manier onthouden ze mijn naam hier heel goed, dus ik hoorde opeens LEEJOENIE! I FISH WON!! Hahaha ik ernaar toe hadtie een vis aan de haak geslagen, nee geen chick;). Ik het hele spektakel aanschouwd iedereen kwam er ook bij staan, vond het prachtig totdat hij opeens te eng naar mij toe spetterde ik huppelend en gillend de andere kant op gerend. De mannen krom liggend natuurlijk!

Reis van de ferry naar Denpasar was verschrikkelijk, drie uur in chaotische file gestaan, gelukkig stel hele maffe Fransen in de bus die ons goed hebben vermaakt met Franse chansons. Vanuit Denpasar als sardientjes ons in een minibusje gepropt, en naar ons hostel gereden, waar we nu dus lekker relaxen.

We hebben gisteren met een chauffeur hier een of andere 12 uurse dagtoer gemaakt naar het noorden (blij toe was het een andere geweldige guide i.p.v. de ene waar we het bij hadden geboekt, want die bleef maar zeggen hoe knap en leuk ik eruitzag en hoe tof ik was. Op een gegeven moment is het wel leuk geweest:P). De enige reden waarom we bij hem hadden geboekt, was dat hij, een van de weinige indo’s super lekker rook en we er 300.000 r vanaf hadden gedingd. Lijn laat dit trouwens tegenwoordig ook maar aan mij over, aangezien ik blijkbaar bitchig genoeg ben. Ik begin he took steeds meer te zien als sport.
Maar hierbij zagen we rijstvelden, apen, waterval, meer en vulkaan en tempel Ulu Watu bij zonsondergang. De mooie ervaringen hiervan vertel ik de volgende keer, ik houd het deze keer kort en krachtig, ik ga mijn tijd inversteren in foto’s plaatsen! En houd jullie gewoon nog even lekker in spanning;)

Daarnaast staat er mij nu een lekker biertje te wachten hier tegenover me op de bar, gratis internet in hostel. De eigenaar met zijn 80-jarige vriend(die zich nog steeds 20 voelt, wat lachwekkende verhalen brengt), beide aussies, zitten nu met Lijn te praten en trakteerde ons op bier, ik ben er even tussenuit gekropen om de gebeurtenissen hier te delen met jullie.
Het is moeilijk om voor te stellen wat ik hier allemaal zie, foto’s zeggen meer dus daar ga ik nu mee bezig. Ze zullen waarschijnlijk bij de andere reisverhalen komen te staan omdat ze daar bij komen. Ook heb ik maar 10 foto’s opslagruimte dus ik prober die te gebruiken.

Heel veel liefs weer vanuit Bali!

Leo en Lijn

Coming up;
-Morgen is hier om 12.00 een crematie feest. Waarbij er 85 doden worden opgegraafd die worden gecremeerd. Dit gebeurt in het openbaar en Lijn en ik gaan kijken. Ik vraag me af of ik het wel wil zien, maar Lijn blijft dus jullie horen hoe het is. Ik weet niet of ik het aan kan om lichamen in vuur op te zien gaan.
-Overmorgen ga ik dan eindelijk 2 duiken maken, het is wel ver rijden ongeveer 2 uur heen en 2 uur terug. Daar ligt ook een wrak in het water dus ik ben heel beniewd. Het is een dagtrip en lijn heeft haar openwater niet dus die blijft aan het strand liggen waar ze goed in is=bruinbakken nu eerder zwartbakken.
-Daarnaast willen Lijn en ik nog 1 dag in de rijstvelden gaan werken tussen de locals gewoon om te kijken hoe het is. Dat gaan we hier proberen te doen of in Sumatra.
Maar dat komt eraan! En nee dat is niet in onze mooie jurkjes, gewoon lekker zo'n 3-hoekige Indo hoed op en nog net geen klompen aan!