Yogya in 3 dagen

Selemat siang (goede middag!), ookal is het hier inmiddels avond

Ik begin het aardig onder de knie te krijgen. Af en toe voel jeje lekker fout, aangezien ik een kleine hoeveelheid woorden in het Indonesisch begin te begrijpen, wat de communicatielijn met de indo’s ook een stuk leuker maakt. Volgens mij klinkt het erg leuk met mijn nijmeegse, zachte‘g’ accent, aangezien ze vaak beginnen te lachen.

Inmiddels heb ik mij weer geplaats op een rieten stoel in het internetcafe en heb ik het getroffen met een luxe toetsenbord waarbij alle toetsen het doen. Alhoewel ik net ben opgesprongen, omdat ik dacht dat er iets onder mijn toetsenbord zat omdat het spontaan begon te trillen.

Dit bericht weer vrij snel na het vorige bericht. We zitten nog steeds in Yogya, bevalt ons wel goed! Leuke culturele stad, gemixt met heerlijke Aziatische chaos. Een poging tot beschrijving van het straatbeeld; veel tuktuks (becaks), overal straatverkopers met eten in een soort popcornwagentjes en zelfs nog rijtuigen met paarden. In de straat waar wij zitten met ons hostel – we zijn overigens na de 1e nacht geswitcht en zitten nu in een schattig hostel met zwembad en lekker eten op een terrasje- is het echte backpackers gebied. Erg makkelijk, want centraal en overall reisbureautjes en informatiedingen, maar ook weer met een halve voet in de Westerse wereld vanwege de vele (voornamelijk Nederlandse en Franse) backpackers hier. Moeten we wel weer aan wennen!
Na het laatste geplaatste berichtje ben ik met Lijn richting de massage tafel gegaan voor een flinke scrub beurt en een massage. Welgeteld 2 uur bezig geweest met ons, alles zat redelijk vast en af en toe kwam er ook een flinke zucht uit. Het gaat hier nergens over qua prijzen, misschien een idee, voor de toekomst als rijke stinkerd want ja dat gaat lukken, om hier een 2e huisje te kopen alleen al voor de geweldige massages.

Daarna zijn we wat gaan eten in ons hostel, waarbij we 2 nederlandse meiden ontmoet hadden. Zo hoorden we een verhaal wat zij haddden meegemaakt dat ze niets konden vinden in Yogya en uiteindelijk maar in het station waren gaan slapen, dus lijn en ik zijn vanaf nu behoed om een goed hostel te regelen.

Later zijn we nog naar een bar gegaan waar ze live reggae hadden (klonk geweldig goed, band van 8 man a la bob Marley en ub40) met die meiden. Daar weer andere nederlanders ontmoet, heel gezellig.
Even later vroeg een duitser ons binnen, met de opmerking dat het een prominente plek was in het midden van de tent en of we ook wilden joinen. We dachten meteen later we zitten hier wel prima met onze cocktail, sex on the beach a la Indonesia.
Later gingen daar wel andere Hollanders bij zitten, bleek dus dat die gast liep te zoenen met een prostituee. We hoorden opeens allemaal geschreeuw en die prostituee ging helemaal loos. Die kwam nog naar buiten, bleek dus achteraf de hoerenhoek te zijn. Dusss dat ook weer meegemaakt, die kwamen ook een paar keer bij ons staan. Maar goed no interess, terimah kasih! (thank you). Maar dat begrepen ze niet.

De dag erop wilden we weer vroeg op, echter ging dat niet helemaal soepel. Ik weet niet waar het door komt, maar ik ben niet uit bed te krijgen. Indonesische bedden hebben geen goede invloed op mijn ‘ik open mijn ogen en spring mijn bed uit and shake your body’, dat laatste vooral bekend bij JC Snor, die dat mee hebben gemaakt in Frankrijk, nee meiden dus geen ochtendgymnastiek hier met een hypere leonie;).

Eenmaal ontbeten gingen we weer met de fietstaxi richting het sultanpaleis. Daar aangekomen begon een man van de government tegen ons te praten dat het was gesloten vanwege de president verkiezingen. Nog een tijdje staan praten met hem en uiteindelijk besloten om naar een batik school te gaan. Heel erg leuk, we zagen wat ze stuk voor stuk deden en alles werd uitgelegd. Nog even rond gekeken en toen naar het hostel gegaan.

We kregen in de middag ook de tip om naar het Raymanana ballet in de Prambanan, de grootste hindoe tempel, te gaan. Dus wij dachten ach waarom niet, daarnaast werd het stuk nu in 1 keer opgevoerd omdat het volle maan was en ook nog eens buiten voor de verlichte tempel.
Lijn en ik snel opgefrist, diverse tour operators bekeken, tjah we blijven nederlanders, en prijzen vergeleken. Uiteindelijk snel een keuze gemaakt en wop het busje in. Eenmaal vrij snel in coma geraakt werden we wakker gemaakt, we er waren er.
Daar eenmaal aangekomen enorm foute foto’s gemaakt, ze komen eraan, en veel schik gehad. De show was geweldig, gepingel muziek, indonesische dans en een groot vuurspektakel.
Het verhaal was ietwat apart, aangezien het een of ander sprookje was. Hier vinden ze het blijkbaar normal dat als de koningin wordt ontvoerd dat de koning haar op de brandstapel gooit om te kijken of ze nog wel rein is. Mocht dit zo zijn en ze overleeft de brandstapel, dan wilt hij haar weer terug als zijn koningin. Dat bracht mij tot de conclusie dat ik het toch wel heb getroffen met de nederlandse boerse mannen ;):).

Toen we terug kwamen hebben we een pedicure genomen, gewoon omdat het kan voor 1,20 haha. Hilarisch gewoon, dit heb ik nog nooit meegemaakt ze zijn in total 1.5 uur lang met onze voeten bezig geweest. Lijn meer massages en bij mij vooral veel toeters en bellen en pedicure apparatuur. Misschien ben ik werkelijk waar al ingeburgerd en heb ik nog meer eelt onder mijn voeten dan de gemiddelde indonesier.
Echter sloeg dit alles; op een gegeven moment moest het meisje dat met Lijns voeten bezig was geweest weg, omdat ze daartoe blijkbaar nog geen bevoegdheid had tot het lakken van teennagels. Ja hier heb je er blijkbaar een diploma voor nodig. Dus ik kreeg de eigenaar voor me en Lijn het vrouwtje die met mij bezig was.
Ja lezers, nu komt het een man die mij teennagels gaat lakken, ik had het al niet meer en wij maar net doen alsof er iets grappigs op tv was (de funeral van Michael Jackson stond aan, maar het idee was er). Hij pakte de nagellak en ging er lakken alsof mijn teen de vloer was en de nagellak een zwabber. Woeps van links naar rechts van links naar rechts.
Later, het droogde blijkbaar niet snel genoeg, pakte meneer er een fohn bij om mijn teennagels te gaan fohnen, nou toen hadden we het echt niet meer. 10 minuten later, jawel, waren mijn teennagels drooggefohnd.
Heel apart trouwens dat de meneer naast mij er niet wakker van werd (ik heb een vrij gehorige lach, zit in de familie), hij liep te snurken en te ronken, ik denk dat er inmiddels weinig jungle meer over is.
Daarna moest er offcourse nog een laagje doorzichtige lak over. Welgeteld zijn ze een half uur bezig geweest met het lakken. Bij Lijn werd het nog net iets erger, toen meneer zag dat er een luchtbelletje in zat, de sateprikker kwam eraan te pas. Maar goed jullie geloven nu vast wel dat ik hier zit met prachtige mooie schone voetjes.

Vanochtend hadden we ons weer verslapen en hebben we wat dingen uitgezocht voor bali enzo.
Zo hebben we nu een tour geboekt, waarmee we morgen vertrekken met een busje naar Bromo en het ijan plateau die ons vervolgens op de ferry naar Bali zet en daarna wacht er weer een minibus naar Den Pasar. Vanuit daar vertrekken we door naar Sanur. 3 dagen lang een tour en drukte qua bezienswaardigheden. Ik hoop dat we daar kunnen regelen dat we te paard de Bromo-vulkaan opgaan, deze gaan we trouwens bezoeken met zonsopgang.

Daarna wilden we eindelijk aan de tour beginnen uit de lonely planet, echter waren vandaag de stemkasten (hier eerder plastic tafels met een schriftje waar iedereen zijn keuze aangeeft) namelijk geopend, dus was het paleis gesloten, maar het waterpaleis wel open. Heel grappig, aangezien het hier echt op de ouderwetse manier verloopt, moet men na het stemmen zijn vinger in een inktpotje stoppen, zodat men kan zien dat je al hebt gestemd. Deze paarse inkt blijft voor ongeveer 2 weken aan je vinger zitten.

Maar goed.
Vanochtend voor verandering ns wel vroeg opgestaan en alsnog het paleis bekeken; we reden met een aandoenlijk schattig mannetje in de becak naar het paleis; waarbij hij ons in zijn beste Engels al het een en ander probeerde te vertellen, voornamelijk over zn familie. Overigens was het niet het officiele paleis; dit was nog steeds dicht; maar wel het buitenpaleis. Bij het binnenlopen van het kraton (zo heet het paleis hier) kom je eerst op de vogelmarkt; een bizar soort markt annex kinderboerderij annex dierentuin; smerige hokken, en ontzettend veel beesten Vies, maar wel grappig om alle dieren te zien. Een greep uit het assortiment; honden, katten, allerlei soorten vogels, vleermuizen, gekko’s, apen, leguanen, konijnen, cavia’s, dikke slangen, muizen, kleine koala’s etc etc.
Na de warrige beestenboel doorgelopen naar het kraton; waarbij je een indruk kreeg van de paleislijke tuinen. (Door een aardbeving zo’n 200 jaar geleden is de rest van het paleis uit 1684 helaas verwoest) Meest bijzondere was het zwembad. Onze gids vertelde ons dat de sultan destijds 24 vrouwen had (de ouwe snoeperd), waarbij hij het principe ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt’ destijds al van kracht bleek te zijn. Alle vrouwen ging ‘s avonds in het (prachtige) zwembad, en de sultan goodie dan – na wat minuten van genot – een jasmijnbloem in het zwembad. De vrouw die als eerst de bloem pakte, was de uitverkorene en mocht met de sultan in het prive zwembad. Daarna kwam, wat de gids heel degelijk beschreef ‘ de final’ . Overigens had de sultan 75 kids, dus hij had nogal wat finales gespeeld. Na de toer door de zwembaden liepen we door het kraton – waar tegenwoordig de oude families en de oude van dagen – heel schattige oude vrouwtjes – in kleine hutjes wonen, naar een plek waar Javaanse poppen worden gemaakt. Daar kregen we nog eens een uitleg over de symbolische betekenis van de poppen. Ieder lichaamsdeel en iedere kleur heeft een betekenis; zo staat de haan op de kroon voor wijsdom en kracht, de vis op de rug is ter berscherming, en de dikke kont van de poppen voor de gezonde basis van het leven en het verdriet en geluk dat je op je levenspad krijgt.

Alle mensen die trouwens in dat gebied wonen wonen er gratis en hoeven daar ook geen belasting te betalen, aangezien dat gebied nog behoort tot het paleis van de sultan. Apart om je te realiseren dat dat er vroeger nooit was, aangezien het toen blank stond en de sultan er met een bootje naartoe vaarde.

Na 3 uur toer vonden we het mooi geweest en reden we met het schattige mannetje van de becak terug naar ons hostel (hij had al die tijd op ons staan wachten). Omdat we hem zo lief vonden, gaven we hem 50.000 rupiah (ongeveer 3 euro). Ontzettend leuk, want hij kon het maar niet geloven dat hij zoveel kreeg, hij straalde helemaal. Word ik dan weer blij van! Voor dat geld werkt hij normaal zo’n 2,5 dag, dus waarschijnlijk heeft hij vandaag echt een topdag.

Ook weer een mooi stuk geschiedenis bekeken. Alle indrukken die je opdoet zijn keer op keer mooi om te zien, vooral als je de achtergrond erbij hoort en overal doorheen loopt.

Eenmaal thuis aangekomen hebben we lekker gerelaxt aan het zwembad en wat gegeten, waarbij we gezeldschap hadden van een jongen die in het hostel werkt. Vanavond nog een drankje doen in de kroeg hier ergens en optijd weer het bed in duiken…

Tot zover mijn avonturen in de jungle, stay tuned!

Liefs Leonie

Oeh ja, voor ons is het inmiddels normaal. Maar ik wil jullie nog even op de hoogte brengen,dat ik ondanks het eten en drinken, nog steeds hard aan het sporten ben. Zo is iedere keer naar de wc gaan weer een avontuur. Aangezien ze hier overal alleen maar de indonesische wc’s kennen, wat eigenlijk neer komt op een soort van gat in de grond, waar je je boeltje doorspoelt met een soort van klein emmertje.
Daarnaast hebben we ook al mogen genieten van een indonesische koude douche. Hierbij heb je weer een emmertje en een bak die je vol laat lopen met water(koud) en was je je ermee. Heel apart en veel gespring en gedans haha, ik begin de afrikaanse dans steeds meer onder de knie te krijgen:)

Ookal klinkt dit voor jullie vast heel aannemelijk, ik prefeer toch de europian bathrooms;)